بی مرد

بی مرد. [ م َ ] (ص مرکب ) خالی از مرد. فاقد جنس نرینه ٔ آدمی . || خالی از سکنه و اهالی :
جهان سر بسر پاک بی مرد گشت
بر این کینه پیکار ماسرد گشت .

فردوسی .

شوند انجمن کاردیده مهان
در آن رزم بی مرد گردد جهان .

فردوسی .

- بی مرد و مدد (زنی ...) ؛ زنی بی کس . (یادداشت مؤلف ).