بیهده گوی . [ هَُ دَ
/ دِ ] (نف مرکب ) بیهوده گوی . بَذی ّ. بذی اللسان . هزال . هذار. یافه گوی . یاوه درای
: خاقانی اگر بیهده گفت از سر مستی
مستی به ازو بیهده گوی تو ندیدم .
خاقانی .
من از کجا و نصیحت کنان بیهده گوی
حکیم را نرسد کدخدایی بهلول .
سعدی .
رجوع به بیهوده گوی شود.