بیهوش گشتن . [ گ َ ت َ ] (مص مرکب ) مدهوش گشتن . بیهوش گردیدن . حواس رااز دست دادن . در اثر ضربتی یا داروی بیهوشی مغمی علیه یا مغشی علیه گشتن . از خود بیخود گشتن
: چو آواز کوس آمد از پشت پیل
همی مرد بیهوش گشت از دو میل .
فردوسی .
همی بی تن و تاب و بی توش گشت
بیفتاداز پای و بیهوش گشت .
فردوسی .
بزین اندر از زخم بیهوش گشت
بخاک اندر افتاد و خاموش گشت .
فردوسی .
چو بگسست زنجیر بی توش گشت
بیفتاد و زان درد بیهوش گشت .
فردوسی .
بروی اندر افتاد و بیهوش گشت
نگفتش سخن هیچ و خاموش گشت .
فردوسی .