پنهانی

پنهانی . [ پ َ / پ ِ ] (ص نسبی ، ق ) نهانی . نهفته . خبی ٔ. (منتهی الارب ). خَب ْء.(منتهی الارب ) (دهار). پوشیده . مستور. غیب . (منتهی الارب ). خبیئة. مخفی . مقابل پیدا و آشکار :
گوئی اندر دل پنهانت همی دارم دوست
به بود دشمنی از دوستی پنهانی .

منوچهری .

نشست در مجلس عالی بحضور اولیای دولت و دعوت و زعیمان به پنهانیها و آشکارها. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 311).
ز آنروز بترس کاندر او پیدا
آید همه کارهای پنهانی .

ناصرخسرو.

غرضی کز تو نیست پنهانی
تو برآور که هم تو میدانی .

نظامی .

دی عزیزی گفت حافظ میخورد پنهان شراب
ای عزیز من گناه آن به که پنهانی بود.

حافظ.

- امثال :
که زیر رنج بود گنجهای پنهانی .

مجیر بیلقانی .

- پنهانی گفتن ؛ تخافُت . خَفت . (منتهی الارب ). ۞
|| مخفیانه . در خفا.