پیتون . [ تُن ْ ] (اِخ )
۞ یکی از سرداران اسکندر کبیر که پس از وی بوالیگری عراق عجم و آذربایجان نایل گردید، و بهمراهی پردیکاس بمصر رفت و در این دیار در زمره ٔ طاغیان و قاتلان درآمد و آنگاه به نیابت سلطنت و قیمومت پسر اسکندر منصوب گردید ولی متعاقباً از این امر روی برتافت و بطرفداری از آنتیپاتر برخاست و هم علیه اومن یاری آنتیگون کرد، و سرانجام به وی نیز وفادار نماند از این روی در سال
316 ق .م . توقیف و مقتول شد. (قاموس الاعلام ترکی ). درباره ٔ پیتون و شرح کارهای وی که پس از مرگ اسکندر والی ماد بزرگ بوده است رجوع کنید به ایران باستان ج
2 ص
1724،
1824 و
1834،
1844،
1846،
1869،
1929،
1933 و ج
3 ص
1958،
1959،
1967،
1969،
1970،
1974،
1991،
1992،
1993،
2005 تا
2009،
2012،
2015،
2019،
2029،
2030. || در صفحات
1969 و
2057 کتاب مذکور از پیتون پسر آژنور
۞ نامی نیز اسم برده شده است که رئیس مستعمرات یونانی و مقدونی هند و حاکم شمال شرقی پنجاب است پس از مرگ اسکندر. اتحاد شخصین محتمل میباشد.