پیچاندن

پیچاندن . [ دَ ] (مص ) خم کردن . خماندن . پیچش دادن . تاب دادن . پیچیدن (در معنی متعدی ). گردانیدن . تافتن . بگردانیدن :
بدان تا بباید بدین روی کوه
نپیچاند از ما گروهاگروه .

فردوسی .

بپیچاند آنرا که خود پرورد
اگر بیهش است و اگر با خرد.

فردوسی .

نه کوشیدنی کان تن آرد برنج
روان را بپیچانی از آز و گنج .

فردوسی .

مکش مرمرا کت سرانجام کار
بپیچاند از خون من روزگار.

فردوسی .

بپیچاند آنرا که بیشی کند
وگر چند بیشی ز پیشی کند.

فردوسی .

کارم همه بخت بد بپیچاند
در کام زبان همی چه پیچانم .

مسعودسعد.

اندیشه مکن بکارها در بسیار
کاندیشه ٔ بسیار بپیچاندکار.

مسعودسعد.

رجل ٌ کث ّ؛ مرد... پیچان ریش . عقص ؛ پیچان گردانیدن شاخ گوسفند. (منتهی الارب ).
- سر پیچاندن از ؛ از طاعت بدر رفتن . عاصی شدن بر. گردن ننهادن . تمرد کردن :
نیابی جز این نیز پیغام من
وگر سر بپیچانی از کام من .

فردوسی .

بیاید بنزد تو ای پرهنر
مپیچان ز گفتار او هیچ سر.

فردوسی .

- سر کسی را پیچاندن ؛ وی رابوعده ٔ دروغ فریفتن . او را بدفعالوفت فریب دادن .
- پیچاندن دل ؛ مضطرب ساختن . مشوش گردانیدن :
بکوشد مگر دل بپیچاندم
ببیشی لشکر بترساندم .

فردوسی .

- پیچاندن سخن ؛ منحرف ساختن . بعمدا بر وجهی نه راست ادا کردن . در کش و قوس افکندن .