پی سپردن . [ پ َ
/ پ ِ س ِ پ َ دَ ] (مص مرکب ) پایمال کردن . (آنندراج ). || رفتن
: چه چاره ست تا این
۞ ز من بگذرد
پی ام اختر بد مگر نسپرد.
فردوسی .
به شخّی که کرگس بدو نگذرد
برو گور و نخچیر پی نسپرد.
فردوسی .
کافر کشته بهم برنهی و تابه تبت
بسم باره بکافور همی پی سپری .
فرخی .