پیش نهادن

پیش نهادن . [ ن َ / ن ِ دَ ] (مص مرکب ) مقابل پس نهادن . جلو گذاردن . فرا پیش آوردن . از آنجا که بود فراتر آوردن . حرکت دادن بسوی مقابل :
چو برداشت خسرو پی از جای خویش
نهاد آن زمان زاد فرخ به پیش .

فردوسی .

آنجا که تویی رفتن ما سود ندارد
الا بکرم پیش نهد لطف تو گامی .

سعدی .

قدم پیش نه کز ملک بگذری
که گر با زمانی ز دد کمتری .

سعدی .

|| مقابل و برابر قرار دادن .پیش روی گذاردن :
بشد مرد دانا به آرام خویش
یکی تخت و پرگار بنهادپیش .

فردوسی .

یکی تخت زرین نهادندپیش
همه پایه هاچون سر گاومیش .

فردوسی .

زیبا نهاده مجلس و زیبا نهاده جای
ساز شراب پیش نهاده رده رده .

شاکر بخاری .

اباهای الوان ز صد گونه بیش
به خوانهای زرین نهادند پیش .

اسدی .

منه عیب خلق ای فرومایه پیش
که چشمت فرو دوزد از عیب خویش .

سعدی .

|| برابر چیزی گذاردن منع عبور را. گذاردن برابر چیزی چون سدی و مانعی :
ای پای بست عمر تو بر رهگذار سیل
چندین امل چه پیش نهی ، مرگ از قفا.

سعدی .

|| نصب العین ساختن . برابر چشم نهادن . بر آن رفتن : چون پادشاهی بر کسری انوشیروان عادل قرار گرفت عهود اردشیربن بابک پیش نهاد. (فارسنامه ٔ ابن البلخی ص 88).
- پا پیش نهادن ؛ اقدام کردن . مقدم شدن .