تاج ستان . [ س َ
/ س ِ ] (نف مرکب ) گیرنده ٔ تاج از شاهان . سلب کننده ٔتاج و تخت . || پادشاه پیروز. شاه فاتح . غالب || شاهنشاه . پادشاه بزرگ
: خسرو اقلیم بخش ، تاج ستان ملوک
رستم خورشیدرخش ، مالک جان ملوک .
خاقانی .
اقلیم بخش و تاج ستان ملوک عصر
شاهی که عید عصر ملوک است مخبرش .
خاقانی .
گرچه به شمشیر صلابت پذیر
تاج ستان آمدی و تخت گیر.
نظامی .