تازه خط. [زَ
/ زِ خ َطط
/ خ َ ] (ص مرکب ) آنکه ریش و سبلت وی بتازگی دمیده باشد. (ناظم الاطباء). نوخط. که تازه از رخسارش خط برآمده باشد. آنکه بتازگی خط او دمیده باشد. آنکه موی تازه بر رخسارش دمیده باشد
: با لب تازه خطش چند سیاهی بزند
چهره ٔ آب خضر را بزمین می مالم .
صائب (از آنندراج ).
دارد ز انفعال رخ تازه خط او
در پیرهن ز جوهر خود خانه آینه .
صائب (ایضاً).