تازه سخن . [ زَ
/ زِ س ُ خ ُ
/ خ َ ] (ص مرکب ) مجازاً، خوش سخن . نیکوگفتار. تازه گوی . نوپرداز
: گفتم کامروز کیست تازه سخن در جهان
گفت که خاقانی است بلبل باغ ثنا.
خاقانی .
|| (اِ مرکب ) سخن تازه . سخن نو. سخن خوش و بدیع
: این تازه سخن که کردم ابداع
در روی زمین روان ببینم .
خاقانی .