تبه گشتن . [ ت َ ب َه ْ گ َ ت َ ] (مص مرکب ) تباه گشتن . تبه گردیدن . هلاک گشتن . کشته شدن
: سیامک بدست چنان زشت دیو
۞ تبه گشت و ماند انجمن بی خدیو.
فردوسی (از اسدی ).
گر ایدونکه این شاه گردد تباه
تبه گشتن ما سزد زین گناه .
فردوسی .
|| مجازاً فتنه شدن . شیفته گشتن . دل بر کسی بستن
: عروس عزیز و سر انجمن
تبه گشته بر بنده ٔ خویشتن .
شمسی (یوسف و زلیخا).
|| خراب و فاسد و ضایع گشتن
: پراکنده شد لشکر شهریار
سیه گشت روز و تبه گشت کار.
فردوسی .
رسم و آیین تبه گشته بدو گردد راست
وز جهان عدل پدید آید و انصاف و نظر.
فرخی .
شیفته شد عقل و تبه گشت رای
آبله شد دست و زمن گشت پای .
نظامی .
معلم کتابی را دیدم ... ترشروی تلخ گفتار... که عیش مسلمانان بدیدن او تبه گشتی ...
(گلستان ).
بهمه ٔ معانی رجوع به تباه و ترکیبهای تباه و تبه شود.