تجلی شهودی

تجلی شهودی . [ ت َ ج َل ْ لی ِ ش ُ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) عبارت است از ظهور وجودی که باسم النور مسمی است . و آن ظهور حق باشد بصور اسماء خود در اکوان ، آنچنانی که خود صور اوست و این ظهور به نفس الرحمن تعبیر میشود که همه ٔ موجودات از فیض وجود او جامه ٔ هستی در بر کنند. چنانکه در اصطلاحات الصوفیه بیان کرده است . (کشاف اصطلاحات الفنون ). رجوع به آنندراج و رجوع به تجلی شود.