تعب کشیدن

تعب کشیدن . [ ت َ ع َ ک َ / ک ِ دَ ] (مص مرکب ) رنج بردن . درد کشیدن . سختی و محنت کشیدن :
کو صبح که بار شب کشیدم
در راه بلا تعب کشیدم .

خاقانی .

تو از گرانی خود می کشی تعب صائب
ز خار باد صبا ایمن از سبکباری است .

صائب (از آنندراج ).

گبز است حاصلی که ز خرمن گذشته است
کی مور خواهشم تعب دانه می کشد.

اسیر(از آنندراج ).

باقی به عبث تو زحمت خویش مکش
پیوسته تعب ز صحبت خویش مکش .

ملاعبدالباقی (از آنندراج ).