تلگراف بی سیم

تلگراف بی سیم . [ ت ِ گ ِ ف ِ / ت ِ ل ِ ف ِ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) تلگراف بی سیم و رادیو بر اساس امواج هرتز ۞ استوار است و آن چنان است که بکمک بوبین رمکرف میتوان جرقه ٔ الکتریکی بسیار شدید و طویلی بین دو سر ثانویه ٔ آن تولید کرد. هرتز مشاهده کرد که وقتی بین دو سر ثانویه ٔ بوبین رمکرف جرقه ایجاد میگردد در فضا امواجی منتشر میشود (امواج الکترومانیتیک ) که در اجسام فلزی تولید برق میکند. هرتز با نزدیک کردن دو سر سیمی که به شکل حلقه درآورده بود نشان داد که هر وقت بوبین جرقه می زند بین دو سر حلقه هم که در فاصله ٔ کمی از آن قرار دارد جرقه ایجاد می شود. بنابراین بوبین رمکرف دستگاه فرستنده ٔ بی سیم و حلقه ، دستگاه گیرنده ٔ آن می باشد. ولی این دستگاه فقط در فاصله ٔ چندمتری قابل عمل بود. برانلی ۞ درسال 1891 م . ملاحظه کرد که براده های آهن وقتی در مسیر امواج الکترومانیتیک قرار می گیرند دارای قابلیت هدایت الکتریکی بیشتری می شوند. او در اطاق مجاور محل کارش چند پیل را به لوله ای که دارای براده ٔ آهن بود به یک زنگ اخبار الکتریکی وصل کرد و مشاهده نمود هنگامی که بوبین کار نمی کند جریان از مدار زنگ نمی گذرد ولی موقعی که بوبین کار می کند زنگ هم بصدا درمی آید.
این دستگاه در سال 1896 م . بوسیله ٔ مارکنی ۞ تکمیل شد و بوسیله ٔ آن دستگاه توانست تلگراف بی سیم را با اخبار مرس بکار اندازد و بدینطریق اولین دستگاه فرستنده و گیرنده ٔ بی سیم بکار افتاد و سپس با استفاده از چراغی که بوسیله ٔ لی دوفرست ۞ اختراع شده بود تغییراتی در تلگراف بی سیم روی داد و بوسیله ٔ این لامپ توانستند جریان تلفنی را به امواج بی سیم (امواج رادیویی ) تبدیل کنند که پس از تغییرات زیاد بصورت رادیو درآمده است . (از فیزیک رضاقلی زاده و رهنما). رجوع به علم و زندگی صص 288-294 و تلفن بی سیم و رادیو شود.