توبه شکسته . [ ت َ
/تُو ب َ
/ ب ِ ش ِ ک َ ت َ
/ ت ِ ] (ن مف مرکب ) بازگشته به گناه . سر باززده از توبه و عهد و میثاق . کسی که توبه ٔ خود را با گناه تازه باطل کرده باشد
: عاشقی توبه شکسته همچو من
از طواف خمستان آمد برون .
خاقانی .
رجوع به توبه شکستن و توبه و دیگر ترکیبهای آن شود.