تیره گرد. [رَ
/ رِ گ َ ] (اِ مرکب ) گرد تیره و سیاه . خاک سیاه برآمده از زمین . گرد و خاکی سیاه و مظلم
: زمین آهنین شد هوا لاجورد
به ابر اندر آمد سر تیره گرد.
فردوسی .
به هشتم برآمد یکی تیره گرد
بدانسان که خورشید شد لاجورد.
فردوسی .
که از راه ایران یکی تیره گرد
برآمد کزو روز شد لاجورد.
فردوسی .