ثایة
نویسه گردانی:
ṮAY
ثایة. [ ی َ ] (ع اِ) شوغای گوسفند. آغل گوسپندان و شتران در صحرا یا نزدیک خانه . || سنگ توده ای است پست بقدر مرد نشسته که در صحرا سازند برای نشان . || ثاوة.
واژه های همانند
۸۳ مورد، زمان جستجو: ۰.۱۶ ثانیه
سایه رو. [ ی َ/ ی ِ رَ / رُو ] (نف مرکب ) کنایه از شب زنده دار. (برهان ) (آنندراج ). شب زنده دار. (شرفنامه ). || کنایه از دزد و عیار و شب رو. (بر...
سایه زده . [ ی َ / ی ِ زَ دَ / دِ ] (ن مف مرکب ) بمعنی سایه دار وآن کسی باشد که او را جن گرفته باشد. (برهان ). آنکه آسیب دیو و پری داشته با...
سایه خزک . [ ی َ / ی ِ خ َ زَ ] (اِ مرکب ) رستنی و نباتی باشد بقدر یک گز و با خطهای سفید که با نان خورند، هندش چچوندا گویند. (برهان ) (آنندراج ...
سایه خشک . [ ی َ / ی ِ خ ُ ] (اِ مرکب ) خشک شده در سایه (مرکب ). || کشمش سبز که در سایه خشک کنند و بدان سایه خشک گویند. (مؤلف ).
سایه خوش . [ ی َ / ی ِ خوَش ْ /خُش ْ ] (اِ مرکب ) درخت نارون پربرگ و خوش سایه است . (برهان ) (انجمن آرای ناصری ) (آنندراج ) (جهانگیری ).
سایه خوش . [ ی َ خُش ْ ] (اِخ ) دهی است از دهستان دژگان بخش بستک شهرستان لار واقع در 132 هزارگزی جنوب خاوری بستک و 2 هزارگزی شوسه ٔ لار به...
سایه دار. [ ی َ ] (نف مرکب ) (از: سایه + دار، دارنده ). هر چیز که سایه اش بیفتد چون تصویر سایه دار و آن از عالم بت باشد که از سنگ و آهن یا ا...
سایه داشت . [ ی َ / ی ِ ] (ص مرکب ) سایه گستر. (ناظم الاطباء). پرسایه . || دارنده ٔ جان و روح . (ناظم الاطباء).
سایه گاه . [ ی َ / ی ِ ] (اِ مرکب ) نسر. سایبان . جای سایه . محل سایه : یکی بیشه دیدند و آب روان بدو اندرون سایه گاه گوان . فردوسی .جوانی بک...
سایه گستر. [ ی َ / ی ِ گ ُ ت َ ] (نف مرکب ) سایه افکن . گسترنده ٔ سایه : کنون خواه تاجش ده و خواه بخت شد آن سایه گستر کیانی درخت . فردوسی .ب...