جان افشان . [ اَ ] (نف مرکب ) جان فداکننده . آنکه جان را در راه کسی یا چیزی بدهد
: جان بیگانه ستاند ملک الموت بزجر
زجر حاجت نبود عاشق جان افشان را.
سعدی .
|| افشاننده ٔ جان . ریزنده ٔ جان . جان بخش
: ای تماشاگاه جانها طرف لاله ستان تو
مطلع خورشید زیر زلف جان افشان تو.
خاقانی .