جان سوختن

جان سوختن . [ ت َ ] (مص مرکب ) آتش گرفتن جان . رنج کشیدن جان . آزردن جان :
از فراق تو مرا چون سوخت جان
چون ننالم بی تو ای جان جهان .

مولوی .

|| آزردن جان :
برغم من بحریفان می شبانه مکش
مسوز جان من و آه عاشقانه مکش .

فغانی شیرازی (از ارمغان آصفی ).