جرعه خوار. [ ج ُ ع َ
/ ع ِ
/ خوا
/ خا ] (نف مرکب ) جرعه خورنده . آنکه جرعه جرعه می نوشد
: قومی از کأس او مرا در خواب
جرعه خوار شراب دیدستند.
خاقانی .
جرعه خوار ساغر فکر منند از تشنگی
ریزه چین سفره ٔ راز منند از ناشتا.
خاقانی .
بر آن پیروزه تخت آن تاجداران
رها کردند می بر جرعه خواران .
نظامی .
مبادا کز آن شربت خوشگوار
نباشد چو من خاکیی جرعه خوار.
نظامی .
همه چون گیا جرعه خواران من
ز من سبزو تشنه بباران من .
نظامی .