جزائری . [ ج َءِ ] (اِخ ) سیدعبداﷲبن سیدنورالدین بن سیدنعمةاﷲبن عبداﷲبن محمد موسوی . وی نیز مانند پدر خود از اکابر علمای امامی در عصر خود بود و مسلک اخباری داشت و منکر طریقه ٔ اجتهاد بود. او در فقه و حدیث و علوم ادبی مهارتی بسزا داشت و از مشایخ اجازه ٔ روایتی سیدنصراﷲبود، و خود او از سیدامیرمحمد حسین خاتون آبادی روایت کرد. او راست :
1 - الاجازة الکبیرة. این رساله را در
1168 هَ . ق . برای چهار تن از علمای حویزه
۞ نوشته و در پایان شرح حال بیش ازشصت تن از علمای دینی را که خود ملاقات کرده آورده است .
2 - اجوبة مسائل السید علی النهاوندی . این کتاب در دو مجلد است یکی حاوی سی مسئله و دیگری شامل هفتاد مسئله از مسائل مشکل فقهی و اصولی و غیره است .
3 -الانوار الجلیة.
4 - تاریخ شوشتر.
5 - التذکرة فی تاریخ تستر (شوشتر) و این همان تاریخ شوشتر است .
6 - حاشیه ٔ استبصار.
7 - حاشیه ٔ امالی صدوق .
8 - حاشیه ٔ ریاض السالکین .
9 - حاشیه ٔ مدارک الاحکام .
10 - حاشیه بر مطول تفتازانی .
11 - حاشیه ٔ منهج المقال .
12 - الذخیرة الاحمدیة.
13 - حاشیه ٔ نقدالرجال .
14 - الذخیرة الباقیة.
15 - شرح مفاتیح ملامحسن .
16 - شرح نخبه ٔ فیض . وی بسال
1173 هَ . ق . درگذشت . (از ریحانة الادب ).