جهان پیما. [ ج َ هام ْ پ َ
/ پ ِ ] (نف مرکب )پیماینده ٔ جهان . جهانگرد. سیاح . رحاله
: قلم بیگانه بود از دست گوهربار او لیکن
قدم پیمانه ٔ نطق جهان پیمای او آمد.
خاقانی .
جهان پیمایش از گیتی نوردی
گرو برده ز چرخ لاجوردی .
نظامی .
دوستان عیب کنندم که نبودی هشیار
تا فرورفت بگل پای جهان پیمایت .
سعدی .
یاد باد آنکه نگارم چو کمر بربستی
در رکابش مه نو پیک جهان پیما بود.
حافظ.