چاشت خور
نویسه گردانی:
CAŠT ḴWR
چاشت خور. [ خوَرْ / خُرْ ] (نف مرکب ) خورنده ٔ چاشت . || چاشته خور. کسی که یک بار مزه ٔ چیزی را چشیده باشد و سپس همیشه در آرزوی آن بود. (ناظم الاطبا). و رجوع به چاشته خور و چاشتی خور و چشته خور شود.
واژه های همانند
هیچ واژه ای همانند واژه مورد نظر شما پیدا نشد.