چاه کندن

چاه کندن . [ ک َ دَ ] (مص مرکب ) ایجاد چاه نمودن . گودی استوانه شکل عمیق کردن در زمین . گودال عمیق کندن . چه کندن . نَجخ . اعتفام . (منتهی الارب ) :
ای که تو از ظلم چاهی میکنی
از برای خویش دامی می تنی .

مولوی .

تو ما را همی چاه کندی به راه
بسر لاجرم درفتادی به چاه .

سعدی (بوستان ).

با دیگران بگوی که ظالم به چَه فتاد
تا چاه دیگران نکنند از برای خویش .

سعدی .