چشم حقارت . [ چ َ
/ چ ِ م ِ ح ِ رَ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) نظر تحقیر. دیده ٔ حقارت .
-
بچشم حقارت در کسی یا چیزی نظر کردن ، سوی کسی بچشم حقارت دیدن ؛ کنایه است از خرد و حقیر انگاشتن آن کس یا آن چیز و بی ارزش و بی اعتبار پنداشتن آن
: هیچ مبین سوی او بچشم حقارت
زآنک یکی جلدگربز است و نونده .
یوسف عروضی .
گرت جاه باید مکن چون خسان
بچشم حقارت نظر در کسان .
سعدی .