چشمه ٔ خور. [ چ َ
/ چ ِ م َ
/ م ِ ی ِ خوَرْ
/ خُر ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) آفتاب . (ناظم الاطباء). قرص خورشید. خورشید
: بفسرد چون نمک ز چشمه ٔ خور
چشمه ٔ خور ز آذر تیغش .
خاقانی .
نور گیتی فروز چشمه ٔ خور
زشت باشد بچشم موشک کور.
سعدی .
بگفت آنچه دانست و شایسته گفت
بگل چشمه ٔ خور نشاید نهفت .
سعدی .
رجوع به چشمه ٔخورشید شود.