چشمه ٔ خون

چشمه ٔ خون . [ چ َ / چ ِ م َ / م ِ ی ِ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) ظاهراً دل و آن شکل صنوبری است . (آنندراج ). دل و قلب . (ناظم الاطباء). کنایه از دل است . || چشمه ای که دارای خون است و چشمه ای که خون بجای آب از آن جاری است . || جوی خون . کنایه است از باران :
وز میغ سیه چشمه ٔ خون ریزانست
تا باد دگر ز میغ بردارد چنگ .

منوچهری .