چشمه ٔ نور.[ چ َ
/ چ ِ م َ
/ م ِ ی ِ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) کنایه از خورشید و آفتاب . چشمه ٔ نوربخش ، کنایه از روشنایی خورشید. کنایه از خور و مهر و آفتاب
: چشمه ٔ نور منا خاک چه مأواگه تست
که فدای سر خاک تو پدر باد پدر.
خاقانی .
رجوع به چشمه ٔ نوربخش شود.