چوگان باختن . [ چ َ
/ چُو ت َ ] (مص مرکب ) به چوگان بازی پرداختن . بازی گوی و چوگان کردن . چوگان بازی کردن
: زمانه اسپ و تو رائض به رای خویشت تاز
زمانه گوی و تو چوگان به رای خویشت باز.
رودکی .
نامه نویسد بدیع و نظم کند خوب
تیغ زند نیک و پهنه بازد و چوگان .
فرخی .
چوگان باختند و نیزه انداختند.
(تاریخ بیهقی چ ادیب ص 349).
-
گوی و چوگان باختن ؛ ببازی گوی و چوگان پرداختن . چوگان بازی کردن
: اسب در میدان رسوائی جهانم مردوار
بیش از این در خانه نتوان گوی و چوگان باختن .
سعدی (بدایع).