حاطه ا. [ طَ هُل ْ لاه ] (ع جمله ٔ فعلیه ٔ دعایی ) خداوند او را نگاه دارد. حاطهم اﷲ؛ خداوند ایشان را نگاه دارد
: این لشکر منصور ترا حاطهم اﷲ
بر شه ره پیروزی پیوسته گذر باد.
سیدحسن غزنوی .
هرچه رفته ست از عطیتهای ایشان تاکنون
حاطه اﷲ زو بیک احسان مفرد میرود.
انوری .
لشکرت حاطهم اللَّه چو پی خصم روند
بخدا گر رهشان سد سکندر گیرد.
ظهیر.