حافظ
نویسه گردانی:
ḤAFẒ
حافظ. [ ف ِ ] (اِخ ) علی جامی . امیر علیشیر گوید: صاحب کمال زمان خود بود به تخصیص در علم تصوف . و حضرت مخدومی نورا [ عبدالرحمان جامی ] در نفحات الانس شرح این بیت شیخ فریدالدین عطار را که گوید:
ای روی درکشیده به بازار آمده
خلقی بدین طلسم گرفتار آمده
از او ذکر فرموده است . در علم قرائت جمیع قراء عصر به شاگردی او مباهات داشتند و من نیز چند درسی از وی فراگرفتم . و قبرش در حظیره ٔ شیخ بهأالدین عمر است . درویش منصور سبزواری در تصوف شاگرد او بوده است . (ترجمه ٔ مجالس النفائس ص 33 و 34 و 206 و 207). و رجوع به حبیب السیر ج 3 جزو 3 ص 226 شود.
واژه های همانند
۱۵۵ مورد، زمان جستجو: ۰.۲۳ ثانیه
حافظ خلیل قزوینی . [ ف ِ خ َ لی ل ِ ق َ ] (اِخ ) صاحب کتاب الارشاد در ذکر قزوین . رجوع به خلیل قزوینی شود.
حافظ فرمانفرمائیان فرزند عبدالحسین میرزا فرمانفرما، در 1306 ش در تهران متولد شد. پس از انجام تحصیلات ابتدائى و متوسطه براى ادامه تحصیل به آمریکا رهسپا...
حافظ لدین اﷲ فاطمی .[ ف ِ ظُ ل ِ نِل ْ لا هَِ طِ ] (اِخ ) عبدالمجیدبن محمدبن مستنصر باﷲ عبیدی ، مکنی به ابومیمون . یازدهمین خلیفه از خلفای فاط...
خواجه شمس الدین محمد حافظ. [ خوا / خا ج َ / ج ِ ش َ س ِدْ دی م ُ ح َم ْ م َ دِ ف ِ ] (اِخ ) رجوع به حافظ شود.
حافز. [ ف ِ ] (ع اِ) جائی که دوتا میشود کنج دهان بجانب روی . (منتهی الارب ). || اول کار. (مهذب الاسماء). || حالت اصلی . || خلقت اولی .