حافظ حمیدی

حافظ حمیدی . [ ف ِ ظِ ح ُ م َ] (اِخ ) محمدبن فتوح بن عبداﷲ الازدی المیورقی الحمیدی ، مکنی به ابوعبداﷲ. مورخ و محدث اندلس . مولد وی بسال 418 هَ . ق ./ 1027 م . او سفری به مصر و مکه و دمشق کرد و به بغداد سکنی گزید و بسال 488 هَ . ق . بدانجا وفات یافت . او راست : «جذوةالمقتبس فی اخبار علماءاندلس » و «تاریخ اسلام » و «الذهب المسبوک فی وعظ الملوک » و «تسهیل السبیل الی علم الترسیل » و «الجمع بین الصحیحین » در حدیث (خطی ). (الاعلام زرکلی ج 3 ص 963).