حالی اصفهانی

حالی اصفهانی . [ ی ِاِ ف َ ] (اِخ ) باباشاه . وی یکی از معروفترین و زبردست ترین استادان خط نستعلیق نیمه ٔ دوم قرن دهم هجری بود. از زمان سلطنت شاه طهماسب تا دوره ٔ شاه عباس اول صفوی در عراق و خراسان در کتابت نستعلیق استاد مسلم شناخته شده است . گویند هشت سال در خدمت میرعلی هروی تعلیم خط گرفته است و اگر بیش زنده می ماند، از میرعلی و سلطان علی کم نمی ماند، و مسلم اینکه در کتابت از میرعلی هروی دست کم نداشته ، و از سلطان علی مشهدی بیش بوده است ، و میرمعز کاشانی مذکور که خود از استادان این خط است ، خط باباشاه را از هیچ یک از اساتید این فن فروتر ندانسته است . بااینکه باباشاه در نزد هنرشناسان و بزرگان عصر منزلتی بسزا داشته ، غالباً به انزوا می گذرانیده ولی سفرهایی به عراق و خراسان کرده و مدتی در بغداد اقامت گزیده ، و همانجا درگذشته است . باباشاه گاهی شعر می گفته و حالی تخلص میکرده ، و نظم رساله ای در تعلیم خط نیز به وی نسبت داده اند. وفاتش را میرزا حبیب سال 1012 هَ . ق . و صاحب گلستان هنر 996 ضبط کرده اند. نمونه ٔ خط وی به شماره ٔ 38 در کتاب نمونه ٔ خطوط خوش کتابخانه ٔ سلطنتی از روی نسخه ٔ کتاب نصایح الملوک که موجود در آن کتابخانه است آمده است .