حبیب اﷲ طبیب

حبیب اﷲ طبیب . [ ح َ بُل ْ لاهَِ طَ ] (اِخ ) (مسیح الدین ...) برادرزاده ٔ مولانا عزالدین حسین طبیب بود که در زمان میرزا سلطان ابوسعید از اطباء زمان در میدان حذاقت گوی مسابقت میربود و مولانا حبیب اﷲ نیز در معالجه ٔ مرضی و ازاله ٔ علل برایا آثار نفس مسیحا ظاهر میگردانید، و از مبادی سلطنت خاقان منصور تا وقت وفات در ملازمت آن حضرت روزگار میگذرانید و با وجود حصول تقرب بر درگاه خلافت پناهی و وفور اسباب مکنت و جاه به طیب نفس و بشره ٔ شکفته بر بالین فقراء و مساکین تشریف میبرد و از روی طوع و رغبت بی کلفت در معالجه ٔ درویشان و محتاجان شرایط اهتمام به جای می آورد و در شهور سنه ٔ خمس وتسعمائة نبضش از قانون اعتدال انحراف جست ، و به مرض اسهال کبدی مبتلا شده ، به جوار رحمت الهی پیوست . (جزء 3 از ج 3 حبیب السیر چ 1 تهران ص 34) (رجال حبیب السیر ص 187). و رجوع به حبیب اﷲبن نورالدین محمدبن حبیب اﷲ طبسی تونی شود.