حسن
نویسه گردانی:
ḤSN
حسن .[ ح َ س َ ] (اِخ ) ابن آقامیر قزوینی موسوی ، نام وی محمدحسن بن محمدباقر و از اولاد صاحب ضوابط است و در کربلا به سال 1296 هَ . ق . متولد شده است . او راست : اصول الفقه . (ذریعه ج 2 ص 4 و ج 3 ص 79 و ج 4 ص 412 و 375).
واژه های همانند
۱,۷۲۲ مورد، زمان جستجو: ۱.۸۰ ثانیه
حسن . [ ح َ س َ ] (اِخ ) ابن عبداﷲ مامقانی . رجوع به حسن مامقانی شود.
حسن . [ ح َ س َ ] (اِخ ) ابن عبداﷲ. رجوع به حسن یکشهری شود.
حسن . [ ح َ س َ ] (اِخ ) ابن عبدالمجید حافظالدین اﷲبن محمدبن مستنصرباﷲ عبیدی فاطمی . رجوع به حسن فاطمی شود.
حسن . [ ح َ س َ ] (اِخ ) ابن عبدالمحسن معروف به ابن عذبة. او راست : «بهجة اهل السنة» و «الروضة البهیة» که در 1172 هَ . ق . به پایان رسانیده ...
حسن . [ ح َ س َ ] (اِخ ) ابن عبدالواحدبن زکریا موصلی . شاگرد ابن جماعه و ابن الشحنه . (دررالکامنة ج 2 ص 20).
حسن . [ ح َ س َ ] (اِخ ) ابن عبود. محدث بود و در 708 هَ . ق . درگذشت . (دررالکامنة ج 2 ص 20).
حسن . [ ح َ س َ ] (اِخ )ابن عثمان بن حمادبن حسان . رجوع به حسن زیادی شود.
حسن . [ ح َ س َ ] (اِخ ) ابن عثمان بن عطیة. رجوع به حسن وانسریشی شود.
حسن . [ ح َ س َ ] (اِخ ) ابن عجلان بن رمیثه بن ابونمی شریف حسنی . امیر مکه متولد به مکه (775 هَ . ق . / 1373 م .). و درگذشته در مصر (829 هَ ....
حسن . [ ح َ س َ ] (اِخ ) ابن عدنان بن جعفر. در 47 هَ . ق . نقیب الاشراف بود و در769 یا 770 هَ . ق . درگذشت . (دررالکامنة ج 2 ص 20).