حسن
نویسه گردانی:
ḤSN
حسن . [ ح َ س َ ] (اِخ )ابن ابوبکربن احمد فارقانی طباخ . در 680 هَ . ق . بزاد و در 761 هَ . ق . درگذشت . محدث بود و ابن رافع نامش را حسین نوشته است . (در رالکامنة ج 2 ص 14 - 15).
واژه های همانند
۱,۷۲۲ مورد، زمان جستجو: ۲.۹۳ ثانیه
حسن . [ ح َ س َ ] (اِخ ) ابن داود حلی صاحب رجال .رجوع به حسن حلی و حسن برقی و حسن نقار قرشی شود.
حسن . [ ح َ س َ ] (اِخ ) ابن داود رسولی ، ملقب به مظفر بن سلطان مؤید صاحب یمن . از طرف پدر حکومت شهرهائی از یمن داشت و در 712 هَ . ق . درگ...
حسن . [ ح َ س َ ] (اِخ ) ابن دحیه . رجوع به حسن بن قاسم بن جعفر شود.
حسن . [ ح َ س َ ] (اِخ ) ابن دربی . احوالش در امل الامل آمده است . و در «کشف الحجب و الاستار» دو ارجوزه به وی نسبت داده که از او نیست بلکه ...
حسن . [ ح َ س َ ] (اِخ ) ابن درویش . رجوع به حسن قولینی شود.
حسن . [ ح َ س َ ] (اِخ ) ابن دلدار علی هندی . رجوع به حسن نصیرآبادی شود.
حسن . [ ح َ س َ ] (اِخ ) ابن دهان . رجوع به حسن بن محمدبن علی بن برهان الدین بغدادی شود.
حسن . [ ح َ س َ ] (اِخ ) ابن ذکوان فارسی . درگذشته ٔ313 هَ . ق . محدث است . و ابوالجوائز از وی حدیث کرده است . و حسن سانزواری در 570 هَ . ق . ...
حسن . [ ح َ س َ ] (اِخ ) ابن راشد حلی ، ملقب به تاج الدین . او راست : دو ارجوزه : «الجمانة»و «الرسالةالجوابیه »: (ذریعه ج 1 ص 464 و ج 5 ص 131).
حسن . [ ح َ س َ ] (اِخ ) ابن راشد طفاری ، مکنی به ابومحمد. او راست : کتاب الحدیث . (ذریعه ج 6 ج 321).