حسن
نویسه گردانی:
ḤSN
حسن . [ ح َ س َ] (اِخ ) ابن ابی طالب یوسفی ملقب به عزالدین . او راست : شرح مختصر نافع بنام کشف الرموز. (قصص العلماء تنکابنی ص 308). و شاید همو باشد که در ذریعه وفات او رادر کازرون به سال 1168 هَ . ق . نوشته و «اصحاب الاجماع » را از تألیفات او شمرده است . (ذریعه ج 2 ص 119).
واژه های همانند
۱,۷۲۲ مورد، زمان جستجو: ۱.۲۰ ثانیه
حسن . [ ح َ س َ ] (اِخ ) ابن حسن مشهدی و رجوع به حسن مشهدی شود.
حسن . [ ح َ س َ ] (اِخ ) ابن حسین بن ابی علی بن جبرئیل انصاری . از شهاب سهروردی اجازه دارد. در رمضان 630 هَ . ق . متولد شد و در شوال 707 هَ ....
حسن . [ ح َ س َ ] (اِخ ) ابن حسین بن ابی هریره ٔ بغدادی قاضی شافعی . درگذشته ٔ 345هَ . ق . او راست : «شرح مختصر مزنی » در فروع و «المسائل ». (هد...
حسن . [ ح َ س َ ] (اِخ ) ابن حسین بن تاج الدین یزدی ، معروف به ابن شهاب . او راست : «جامعالتواریخ » که بنام سلطان محمد بای سنقربن شاهرخ بن ...
حسن . [ ح َ س َ ] (اِخ ) ابن حسین بن حمکان بن جعفر خطیب دینارآبادی . مکنی به ابوعلی همدانی شافعی ، درگذشته ٔ 405 هَ . ق . او راست : «الواضح ا...
حسن . [ ح َ س َ ] (اِخ ) ابن حسین بن حسن جحدری کندی . از صادق روایت دارد. او راست : کتاب الحدیث . (ذریعه ج 6 ص 321).
حسن . [ ح َ س َ ] (اِخ ) ابن حسین بن حسن . رجوع به حسن مراغی و حسن سرابشنوی شود.
حسن . [ ح َ س َ ] (اِخ ) ابن حسین بن سام . رجوع به حسن شنسب شود.
حسن . [ ح َ س َ ](اِخ ) ابن حسین بن عارف . رجوع به حسن طویرانی شود.
حسن . [ ح َ س َ ] (اِخ ) ابن حسین بن عبدالمطلب . رجوع به حسن سرورودی شود.