حسن
نویسه گردانی:
ḤSN
حسن . [ ح َ س َ ] (اِخ ) ابن احمدبن یعقوب بن یوسف بن داود. مکنی به ابومحمد همدانی معروف به ابن الحائک و درگذشته ٔ 334 هَ . ق . او راست : «الاکلیل فی انساب حمیر» در ده جلد، «دیوان شعر» در شش جلد و «زیج الهمدانی » و «سرائر الحکمة» و «صفة جزیرةالعرب » و «القصیدة الدامغة» و «الیعسوب » در تیراندازی و نیزه و نبال و «المسالک و الممالک ». (هدیة العارفین ج 1 ص 269) (ذریعه ج 2 ص 280 و 518 و ج 7 ص 128 و ج 9 ص 239 از بغیةالوعاة).
واژه های همانند
۱,۷۲۲ مورد، زمان جستجو: ۱.۲۸ ثانیه
حسن . [ ح َ س َ ] (اِخ ) ابن سلیمان بن زیاد طائی حلبی . ناظر لشکر حلب بود و در 768 هَ . ق . درگذشت . (دررالکامنة ج 2 ص 16).
حسن . [ ح َ س َ ] (اِخ ) ابن سماعة. رجوع به حسن بن محمدبن سماعةبن مهران شود.
حسن .[ ح َ س َ ] (اِخ ) ابن سواربن بابا بهنام ، مکنی به ابوالخیربن الخمار (381 - 489 هَ . ق .). مسیحی بود و مسلمان شد. او راست : «تدبیر المشایخ...
حسن . [ ح َ س َ ] (اِخ ) ابن سهل بن نوبخت ، منجم . او راست : «الانواء». (ذریعه ج 2 ص 409) (قفطی ج 4 ص 400). و رجوع به خاندان نوبختی شود.
حسن . [ ح َ س َ ] (اِخ ) ابن سهل بن عبداﷲ سرخسی ، کاتب و خطیب فصیح ، وزیر مأمون عباسی و پدر پوران زوجه ٔ مأمون بود و شعرا در مدح اوقصیده ها...
حسن . [ ح َ س َ ] (اِخ ) ابن السیوفی . رجوع به حسن حصکفی شود.
حسن . [ ح َ س َ ] (اِخ ) ابن شاوربن طرخان . رجوع به حسن نفیسی شود.
حسن . [ ح َ س َ ](اِخ ) ابن الشجری . رجوع به حسن بن احمدالشجری شود.
حسن . [ ح َ س َ ] (اِخ ) ابن شدقم . رجوع به حسن بن علی بن حسین بن شدقم شود.
حسن . [ ح َ س َ ] (اِخ ) ابن شرف تبریزی ساکن ماردین و محدث بود. (دررالکامنة ج 2 ص 16).