حسن
نویسه گردانی:
ḤSN
حسن . [ ح َ س َ ] (اِخ ) ابن سعیدبن عبداﷲ، ملقب به علم الدین شاتانی (510 - 599 هَ . ق .). فقیه شاعر است و در موصل درگذشت . (وفیات الاعیان ) (الاعلام زرکلی چ 1 ص 227).
واژه های همانند
۱,۷۲۲ مورد، زمان جستجو: ۰.۶۷ ثانیه
حسن . [ ح َ س َ ] (اِخ ) ابن حمزه بن محسن موسوی نجفی . اجازه ای از وی به تاریخ 836 هَ . ق . و دیگری به تاریخ 862 هَ . ق . باقی است . (ذریعه...
حسن . [ ح َ س َ ] (اِخ ) ابن حمزةبن عبداﷲبن محمدبن حسن بن حسین اصغربن سجادبن حسین بن علی بن ابی طالب . معروف به مرعشی طبری . در 358 هَ . ق...
حسن . [ح َ س َ ] (اِخ ) ابن حمکان . رجوع به حسن حمکان شود.
حسن . [ ح َ س َ] (اِخ ) ابن الحنائی . رجوع به حسن چلبی بن علی شود.
حسن . [ ح َس َ ] (اِخ ) ابن خالد برقی . رجوع به حسن برقی شود.
حسن . [ ح َ س َ ] (اِخ ) ابن خره زاد (خرداد). از اصحاب امام دهم شیعه علی بن محمد الهادی . او راست : «اسماء رسول اﷲ». (ذریعه ج 2 ص 67 از نجاشی )...
حسن . [ ح َ س َ] (اِخ ) ابن الخضیب منجم . رجوع به حسن بغدادی شود.
حسن . [ ح َ س َ] (اِخ ) ابن خطیربن علی . رجوع به حسن نعمانی شود.
حسن . [ ح َ س َ ] (اِخ ) ابن خلف بن عبداﷲبن بلیمة قیروانی . رجوع به حسن قیروانی شود.
حسن . [ح َ س َ ] (اِخ ) ابن خلیل عاملی صوری نجفی . متولد 1327 هَ . ق . او راست : بغیة الوعاظ. (ذریعه ج 3 ص 137).