حسن
نویسه گردانی:
ḤSN
حسن . [ ح َ س َ ] (اِخ ) ابن عبدالصمدبن الشخباء، معروف به شیخ مجید خطیب بود. اصلش از عسقلان است و در قاهره در 368 هَ . ق . درگذشت . (اعلام زرکلی چ 2281 از وفیات الاعیان ). و رجوع به حسن عسقلانی شود.
واژه های همانند
۱,۷۲۲ مورد، زمان جستجو: ۱.۸۱ ثانیه
حسن . [ ح َ س َ ] (اِخ ) ابن عبداﷲ مامقانی . رجوع به حسن مامقانی شود.
حسن . [ ح َ س َ ] (اِخ ) ابن عبداﷲ. رجوع به حسن یکشهری شود.
حسن . [ ح َ س َ ] (اِخ ) ابن عبدالمجید حافظالدین اﷲبن محمدبن مستنصرباﷲ عبیدی فاطمی . رجوع به حسن فاطمی شود.
حسن . [ ح َ س َ ] (اِخ ) ابن عبدالمحسن معروف به ابن عذبة. او راست : «بهجة اهل السنة» و «الروضة البهیة» که در 1172 هَ . ق . به پایان رسانیده ...
حسن . [ ح َ س َ ] (اِخ ) ابن عبدالواحدبن زکریا موصلی . شاگرد ابن جماعه و ابن الشحنه . (دررالکامنة ج 2 ص 20).
حسن . [ ح َ س َ ] (اِخ ) ابن عبود. محدث بود و در 708 هَ . ق . درگذشت . (دررالکامنة ج 2 ص 20).
حسن . [ ح َ س َ ] (اِخ )ابن عثمان بن حمادبن حسان . رجوع به حسن زیادی شود.
حسن . [ ح َ س َ ] (اِخ ) ابن عثمان بن عطیة. رجوع به حسن وانسریشی شود.
حسن . [ ح َ س َ ] (اِخ ) ابن عجلان بن رمیثه بن ابونمی شریف حسنی . امیر مکه متولد به مکه (775 هَ . ق . / 1373 م .). و درگذشته در مصر (829 هَ ....
حسن . [ ح َ س َ ] (اِخ ) ابن عدنان بن جعفر. در 47 هَ . ق . نقیب الاشراف بود و در769 یا 770 هَ . ق . درگذشت . (دررالکامنة ج 2 ص 20).