حسن
نویسه گردانی:
ḤSN
حسن . [ ح َ س َ ] (اِخ ) ابن عبداﷲبن حمدان . از امرای حمدانی برادر سیف الدوله ٔ حمدانی در آغاز قرن چهارم در دربار عباسی بود و به امارت موصل رسید و الراضی در 327 هَ . ق . موصل ازو بگرفت و دوباره به او داد و از وی همه ساله باج میگرفت و از طرف متقی ﷲ نیز تثبیت شد و لقب ناصرالدوله گرفت . (اخبار الراضی ص 65، 66، 70، 71، 76، 88، 108، 109، 110، 114، 122، 128، 129، 131، 132، 133، 139، 198، 200، 225، 228 و 284). و در پیری خشونت گرفت پس پسرانش بریاست فضل اﷲ ملقب به غضنفر او را در 356 هَ . ق . گرفته بدژ «اردمشت » زندان کردند و درآنجا در 358 هَ . ق . درگذشت و جنازه اش را به موصل دفن کردند و حکومت وی 32 سال بود. (زرکلی چ 1 ص 228).
واژه های همانند
۱,۷۲۲ مورد، زمان جستجو: ۰.۵۰ ثانیه
حسن . [ ح َ س َ ] (اِخ ) ابن محمدبن علی بن برهان الدین ، مکنی به ابومحمد بغدادی لغوی . درگذشته ٔ 447 هَ . ق . او راست : «دیوان العرب » در لغت ...
حسن . [ ح َ س َ ] (اِخ ) ابن محمدبن علی بن حمدون . رجوع به حسن کاتب شود.
حسن . [ ح َ س َ ] (اِخ ) ابن محمدبن علی بن خلف . رجوع به حسن دهستانی شود.
حسن . [ ح َ س َ ] (اِخ ) ابن محمدبن علی بابا رسول . رجوع به حسن برزنجی شود.
حسن . [ ح َ س َ ] (اِخ ) ابن محمدبن علی بن حلبی . رجوع به حسن عراقی شود.
حسن . [ ح َ س َ ] (اِخ ) ابن محمدبن علی بن زهره حسنی . نقیب الاشراف حلب و ناظر بیمارستان بود. و در محرم 732 هَ . ق . ناگهان کشته شد.
حسن . [ ح َ س َ ] (اِخ ) ابن محمدبن علی حلی . رجوع به حسن مهلبی شود.
حسن . [ ح َ س َ ] (اِخ ) ابن محمدبن علی واعظ. رجوع به حسن نیشابوری شود.
حسن . [ح َ س َ ] (اِخ ) ابن محمدبن عماربن متوج بن حریز (644 - 725 هَ . ق .). قاضی زبدانی و کرک نوح بود. و فرزندش مفتی جمال الدین معروف است...
حسن . [ ح َ س َ ] (اِخ ) ابن محمدبن عمروک قرشی . رجوع به حسن بکری شود.