حسن
نویسه گردانی:
ḤSN
حسن . [ ح َ س َ ] (اِخ ) ابن محمدبن حسن طوسی . وی پسر شیخ الطائفه ٔ طوسی صاحب تهذیب و استبصار میباشد. و کنیت او ابوعلی و تا 515 هَ . ق . زندگی میکرده است . قسمتهائی از کتاب «بشارة المصطفی » که به نام «امالی ابن الشیخ » نیز معروف است ، از املای وی بوده که از 509 هَ . ق . به بعد در نجف القا کرده است . و ابن طاوس وی را «الخال » نامیده و دائی خویش شمرده است .و نیز او راست : «الانوار». (ذریعه ج 2 ص 309 و 411).
واژه های همانند
۱,۷۲۲ مورد، زمان جستجو: ۲.۱۱ ثانیه
حسن . [ ح َ س َ ] (اِخ ) ابن محمدبن ابراهیم بن احمد. رجوع به حسن یونارقی شود.
حسن . [ ح َ س َ ] (اِخ ) ابن محمدبن احمدبن نجا. رجوع به حسن اربلی شود.
حسن . [ ح َ س َ ] (اِخ ) ابن محمدبن احمدبن یحیی . رجوع به حسن زیدی شود.
حسن . [ ح َ س َ ] (اِخ ) ابن محمدبن اسماعیل بن حسین طبری . رجوع به حسن طبری شود.
حسن . [ ح َ س َ ] (اِخ ) ابن محمدبن اسماعیل بن محمدبن اشناس بزاز. از روات صحیفه ٔ سجادیه است . او راست : «الاعتقادات ». (ذریعه ج 2 ص 225).
حسن . [ ح َ س َ ] (اِخ ) ابن محمدبن اسماعیل بن اسماعیل بن جوسلین بعلبکی . متولی جامع. متولد 662 هَ . ق . و درگذشته ٔ 744 هَ . ق . (دررالکامنة ج ...
حسن . [ح َ س َ ] (اِخ ) ابن محمدبن اسماعیل بن منصور. اصلش شیرازی و ساکن دمشق و محدث بود. در 664 هَ . ق . متولد و در 747 هَ . ق . درگذشت . وی ...
حسن . [ ح َ س َ ] (اِخ ) ابن محمدبن ایوب . رجوع به حسن شریف نسابه شود.
حسن . [ ح َ س َ ] (اِخ ) ابن محمدبن جعفر تمیمی ، معروف به ابن النجار. او راست : تاریخ الکوفة. (ذریعه ج 3 ص 281).
حسن . [ ح َ س َ ] (اِخ ) ابن محمدبن جعفربن عبدالکریم بن ابی سعدبن الطرح شیبانی . متولد 655 هَ . ق . برادرش فخرالدین مظفر نزد تاتارها مقرب بود...