حسن
نویسه گردانی:
ḤSN
حسن . [ ح َ س َ ] (اِخ ) ابن محمدبن محمدبن علی بغدادی . غوری الاصل و متولد بغداد بود و متولی حسبه و سپس قاضی حنفیان شد. و پس از 738 مدتی قضاء مصر داشت و از آنجا به سبب بدخلقی اخراج شده به دمشق آمد و از آنجا به بغداد شده و به دمشق بازگشت و سپس به بغداد شد و تدریس مشهد ابوحنیفه را عهده دار گشت .
واژه های همانند
۱,۷۲۲ مورد، زمان جستجو: ۰.۸۱ ثانیه
حسن . [ ح َ س َ ] (اِخ ) ابن محمدبن ابراهیم بن احمد. رجوع به حسن یونارقی شود.
حسن . [ ح َ س َ ] (اِخ ) ابن محمدبن احمدبن نجا. رجوع به حسن اربلی شود.
حسن . [ ح َ س َ ] (اِخ ) ابن محمدبن احمدبن یحیی . رجوع به حسن زیدی شود.
حسن . [ ح َ س َ ] (اِخ ) ابن محمدبن اسماعیل بن حسین طبری . رجوع به حسن طبری شود.
حسن . [ ح َ س َ ] (اِخ ) ابن محمدبن اسماعیل بن محمدبن اشناس بزاز. از روات صحیفه ٔ سجادیه است . او راست : «الاعتقادات ». (ذریعه ج 2 ص 225).
حسن . [ ح َ س َ ] (اِخ ) ابن محمدبن اسماعیل بن اسماعیل بن جوسلین بعلبکی . متولی جامع. متولد 662 هَ . ق . و درگذشته ٔ 744 هَ . ق . (دررالکامنة ج ...
حسن . [ح َ س َ ] (اِخ ) ابن محمدبن اسماعیل بن منصور. اصلش شیرازی و ساکن دمشق و محدث بود. در 664 هَ . ق . متولد و در 747 هَ . ق . درگذشت . وی ...
حسن . [ ح َ س َ ] (اِخ ) ابن محمدبن ایوب . رجوع به حسن شریف نسابه شود.
حسن . [ ح َ س َ ] (اِخ ) ابن محمدبن جعفر تمیمی ، معروف به ابن النجار. او راست : تاریخ الکوفة. (ذریعه ج 3 ص 281).
حسن . [ ح َ س َ ] (اِخ ) ابن محمدبن جعفربن عبدالکریم بن ابی سعدبن الطرح شیبانی . متولد 655 هَ . ق . برادرش فخرالدین مظفر نزد تاتارها مقرب بود...