حسن دهلوی

حسن دهلوی . [ ح َ س َ ن ِ دِ ل َ ] (اِخ ) ابن علی سنجری ملقب به نجم الدین . معاصر امیرخسرو و محبوب وی بود و هر دو مرید نظام الدین اولیا بودند. حسن شاعر و خوشنویس نیز بود. و مرگ او در 777 هَ . ق . یا 731 هَ . ق . است . احوال وی در نفحات الانس ص 549 و تذکره ٔ دولتشاه قسم چهارم و مجالس العشاق مجلس 34 و مجالس النفائس ص 357 و مجمعالفصحاء ج 1 ص 196 و رجال حبیب السیر ص 73 وریاض العارفین ص 187 و آتشکده ٔ آذر ص 346 و مرآت الخیال ص 48 و تذکره ٔ خوشگو و هفت اقلیم و فهرست دانشگاه ج 2 ص 543 و ذریعه ج 9 ص 242 و تاریخ مفصل مغول چ اقبال ص 564 و فهرست سپهسالار ج 2 ص 543 آمده و ظاهراً هم اوست که در هدیةالعارفین (ج 1 ص 285) به عنوان حسن علامی معرفی شده و «فوائد الفوائد» را به وی منسوب داشته است .