حسن شیرازی

حسن شیرازی . [ ح َ س َ ن ِ ] (اِخ ) (سید محمد...) ابن محمودبن اسماعیل بن فتح اﷲبن عابدبن لطف اﷲبن مؤمن حسینی شیرازی عسکری نجفی . در نیمه ٔ جمادی الاول سال 1230 هَ . ق . در شیراز متولد شد و در 24 شعبان 1312 هَ . ق . در سامراء درگذشت . (ذریعه ج 1 ص 173). وی در اصفهان و نجف تحصیل کرد و در نجف مرجعیت شیعه یافت و در 1291 هَ . ق . دولت عثمانی که میخواست مرکز روحانی شیعه در شمال عراق باشد او را در سامرا سکونت داد، و در همین شهر بود که فتوای تحریم استعمال تنباکو را برای ایرانیان ، هنگامی که دولت انحصار تنباکو را به شرکت رژی داده بود، اعلام کرد، و موجب لغو امتیاز را فراهم ساخت . درباره ٔتاریخ واقعه ٔ تنباکو چند کتاب بنام تاریخ الدخانیة در ذریعه (ج 3 ص 252) یاد شده و اخیراً نیز کتابی بنام اولین مقاومت منفی از آقای تیموری درباره ٔ آن چاپ شده است . میرزاحسن شیرازی را به لقب مجدد و امام مجدد نیز خوانده اند و مؤلف ذریعه در احوال وی کتابی بنام «هدیة الرازی » تألیف کرده است و میرزا محمدعلی اردوباری (درگذشته ٔ 1280 هَ . ق .). در نجف نیز کتابی بنام «سبائک التبر فیما قیل فی الامام الشیرازی من الشعر» تألیف کرده است . (ذریعه ج 12 ص 124) (ریحانة الادب )(وفیات معاصرین قزوینی ) (سبک شناسی بهار ج 3 ص 373).