حسن قمی

حسن قمی . [ ح َ س َ ن ِ ق ُ ] (اِخ ) ابن محمدبن حسن شیبانی قمی . وی از حسین بن علی بن بابویه برادر شیخ صدوق بن بابویه و از خود صدوق روایت میکرده است . و به دستورصاحب عباد در سال 378 هَ . ق . کتابی در تاریخ قم در20 باب تألیف کرد و در آغاز، پس از ستایش صاحب گوید: چون تاریخ اصفهان حمزه را دیدم خواستم مانند آن را برای قم بسازم و آن را به کمک برادرم ابوالقاسم علی بن حسن کاتب قمی پرداختم . نسخه ٔ این کتاب بدست نیامده و مجلسی در آغاز بحار نیز گوید: آن را ندیدم و فقط ترجمه ٔ فارسی آن را دارم . ولیکن نوری در خاتمه ٔ مستدرک از کتاب منهاج سید احمدبن زین العابدین علوی داماد میرداماد، چنین استفاده کرده که نسخه ٔ عربی نزد وی بوده است . و از آقا محمدعلی پسر آقاباقر بهبهانی نیز برآید که عربی آن را داشته است . ترجمه ٔ فارسی این کتاب که توسط سیدجلال تهرانی در 1353 هَ . ق . در چاپخانه ٔ مجلس چاپ شده است تألیف حسن بن علی بن حسن بن عبدالملک است که در بالا گذشت . (ذریعه ج 3 صص 276-278).