حسن ملک النحاة

حسن ملک النحاة. [ ح َ س َ ن ِ م َ ل ِ کُن ْ ن ُ ] (اِخ ) ابن صافی بن عبداﷲبن نزار بغدادی شافعی مکنی به ابونزار (489 - 568 هَ . ق .). چهل سال مسافرت کرد و در دمشق درگذشت ، و سفرنامه ٔ او «التذکرة السفریه » نام دارد. و نه کتاب او در «هدیة العارفین ج 1 ص 279» یاد شده است . (ذریعه ج 6 ص 233-234 ج 9 ص 5) (زرکلی چ 1 ص 227).