خاصه بک . [ ص َ
/ ص ِ ] (ص مرکب ، اِ مرکب ) بزرگ . بزرگوار. لقبی از القاب ترکان است و در دوره ٔ قاجاریه نیز بوده و آن مرکب از خاصه ٔ عربی و بک ترکی است
: آنکه گرفت دست تو خاصه بک زمان بود.
مولوی (غزلیات ).
باده ٔ خاص درفکن خاصه بک خدا توئی .
مولوی (غزلیات ).