خاک خوردن . [ خوَرْ
/ خُرْ دَ ] (مص مرکب ) خوردن خاک . کنایه از توجه بدنیا کردن و بامور پست نظر انداختن است . || خوردن خاک چیزی را؛ کنایه از نابود شدن آن چیز است بوسیله ٔ خاک . از بین رفتن
: بسی بر نیاید که خاکش خورد
دگر باره بادش بعالم برد.
سعدی (بوستان ).